M/V " EVNIKI"

Στο Bulk Carrier M/V "EVNIKI" 65000 tons dwt ως Πλοίαρχος το 1986 και 1991 ( δύο φορές), μεταφορές κυρίως σιτηρών και χύμα φορτίων. Με το πλοίο αυτό τον Φεβρουάριο 1992 στο ταξίδι από Βανκούβερ του Καναδά πρός Ιντσόν Κορέας συνάντησα τέσσερα συνεχόμενα danger storms απο τις σφοδρότερες κακοκαιρίες της καρριέρας μου. Ταξίδι 16 ημερών το κάναμε σε 23 μέρες!! Μεγάλες ζημίες υπέστη το πλοίο στο πρωραίο κατάστρωμα,
ξεκόλλησε ο εργάτης αγκύρας, είχαμε ρωγμή 2,5 μέτρων στο δεξιό μέρος περίπου στη μέση του καταστρώματος και δεξιάς πλευράς του πλοίου, το Νο. 3 αμπάρι έκανε νερά και κετεστράφη μεγάλη ποσότητα σιτηρών απο το φορτίο. Τα καύσιμα έφτασαν στο τέλος και φθάσαμε Ιντσόν με την τελευταία σταγόνα καυσίμων και με κλήση του πλοίου. Τό ταξίδι ήταν υπό την επίβλεψη καί συμβουλή (recommended) απο την Oceanroute των ΗΠΑ, και
οδηγίες πορείας ελάμβανα από αυτούς γιατί υποτίθετο οτι παρακολουθούσαν και προέβλεπαν της καιρικές συνθήκες με τα τελειώτερα μέσα (δορυφόρους, επιστήμονες, και κουραφέξαλα, τρίχες κατσαρές γιά την ακρίβεια) . Η "ειδικοί" λοιπόν της Oceanroute έπεσαν
έξω και συνάντησα το αντίθετο απο οτι υποτίθεται ότι θα εύρισκα. Συνέστησαν λοιπόν πορεία "τόξου μεγίστου κύκλου" (Ορθοδρομία) .
Από την στιγμή που βγήκαμε από τό straight de Fuca στον Ειρηνικό Ωκεανό, άρχησε τό "γλέντι", συνέστηναν συνεχώς συνέχιση της προκαθορισθείσης πορείας με την ελπίδα καί
"πρόβλεψη" καλυτέρευσης. Είς μάτην, αντί γιά καλύτερα, χειρότερα και όλο πιό χειρότερα.
Είχαμε εγκλοβιστεί πλέον πλησίον τών νήσων Aleutians τής Αλάσκας δέν υπήρχε επιστροφή!!
Συνεχίζαμε τήν προκαθορισμένη πορεία μας "as recommended" και περνώντας από τα δυτικά
νησιά των Αλεούτιανς περίπου 150 μίλα ΝΔ τους και μέ σφοδροτάτη κακοκαιρία 11 κλίμακος
Beaufort, πανοκόβλητοι οι Αμερικάνοι της "διάσημης" Oceanroute με κατεπείγοντα σήματα
στη μέση του τίποτα με συνιστούσαν επειγόντως νά καταπλεύσω σέ "λιμάνι καταφυγής" ή στόν κοντινότερο όρμο γιατί ερχόνταν extraordinary very dangerous storm καταπάνω μας.
Άλλη παρέκληση της πορείας μας δεν γινόνταν διότι η μεγίστη ταχύτητά μας ήταν 2,5 κόμβους ίσα πού κρατούσα τό πλοίο σε πορεία ασφαλείας. Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα, γυρίσαμε πίσω πορεία 180 μοίρες ( καιρός τώρα δευτερόπρυμα) καί χωρίς χάρτες της περιοχής των μικρών νησίων Αλεούτιανς μέ χίλιους κινδύνους νά τσακιστούμε στα βράχια τών ακατοίκητων νησιών, μετα από 16-18 ώρες, πίσω από ένα μικρό νησί παραμείναμε 36 ώρες μέχρι να περάσει ο κίνδυνος συμβουλευόμενος γενικό χάρτη του Βορείου Ειρηνικού !!!!
Πέρασε..... Φύγαμε κατηφορίζοντας προς Ν.Κορέα. Μέχρι νά φτάσουμε στά Kurils islands τά Ρωσοϊαπωνικά νησιά συναντήσαμε άλλα 2 παρόμοια very dangerous strong storms, με αποτέλεσμα μεγάλες ζημίες στο πλοίο και στό φορτίο μας και μέ την ζωή 27 ναυτικών σε μεγάλο κινδυνο. Πάνω δε από την Κορέα παραπλέοντας τα Kurils Isl. ο πάγος και η κακοκαιρία με ρωγμές στο πλοίο, μέ διαρροή υδάτων στο αμπάρι, χωρίς άγκυρες, με κλήση πλοίου περίπου 10 μοίρες, ο πάγος στό κατάστρωμα έφτασε το μισό μέτρο, κάλυψε ένα παχύ στρώμα πάγου τό πλοίο, τα ρέλια, την γέφυρα, τα ξάρτια κάνοντας πάρα πολύ δύσκολο τόν διάπλου του καραβιού. Τα καύσιμα τελείωναν, Ο Α΄Μηχανικός νά τρέμει ολόκληρος με ένα στουπί στο χέρι σκουπίζοντας συνεχώς τά χέρια του (από αμηχανία) μοιρολογόντας, και το πλήρωμα μαζεμένο στή γέφυρα φορώντας τα σωσίβια, να περιμένει σταυροκοπώντας το μοιραίο!!! Μέ την βοήθεια μόνο του Μεγαλοδύναμου φθάσαμε σώοι όλοι στον προορισμό μας.
Ήταν ένα από τα αξέχαστα ταξίδια μου. Βέβαια υπήρξαν πολλά παρόμοια όχι όμως σαν αυτό.
Και όλα αυτά επειδή ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που συμβουλεύτικα την Oceanroute.
H Oceanroute προκειμένου να κερδίσει μερικά μίλια απόσταση τις περισσότερες φορές συστήνει τόξο μεγίστου κύκλου πορεία ακολουθόντας κατα την γνώμη μου τα συμφέροντα τών χρονοναυλωτών. Από εκείνη την ημέρα και πέρα όταν οι εκάστοτε χρονοναυλωτές μου, μου συνεστηναν να συμβουλευτώ τούς "επιστήμονες" της Oceanroutes, τούς έστελνα στόν διαβολο και ακολουθούσα πάντοτε δικούς μου προυπολογισμούς καιρικών συνθηκών τών ωκεανών, και δικές μους πορείες Ωκεανών, με αποτέλεσμα να είμαι πάντα ΟΚ.