Πλοίο σ’έκαναν Πασιθέα πανώριο
σαν του Ύπνου μοναδική ερωμένη,
απ’ τις Χάριτες η πιο χαριτωμένη,
πούχεις τ’όνομά της και κορμί πελώριο.
Στο στερνό για Κασίμα ναύλο πάλεψα
να σκίζεις τ’άγρια και ήρεμα νερά,
‘νω τραγουδούν οι ναύτες σου νοσταλγικά-
να δείχνεις σαν παλάτι παν’ στη θάλασσα.
Με σε και με τον Ποσειδώνα μάλωσα.
Ο Αίολος διόλου δε με μέλει, παρά
του καπετάνιου η ανείπωτη χαρά:
Το πιο τρανό παλάτι παν’ στη θάλασσα.
Όμως μπατάρισε ο καιρός και πάλι.
Τρέχαν νέφη-πουλιά στ’ ουρανού τις ράγες
κι΄άπλωναν πλατιές τις μαύρες τους φτερούγες,
που πλατάγιζαν και φέρναν τρόμο, ζάλη.
Χτύπαγαν παν’ στη γέφυρα τα κύματα
κι’ η θάλασσα τις λαμαρίνες τρίζει πιά
με λύσσα πολεμά να σπάσει τα καρφιά.
Του Ποσειδώνα ήμασταν τα θύματα.
Και ήλθε κύμα- βουνό από θάλασσα.
Ω, και τράνταξε όλο το «Πασιθέα».
Χάθηκε για μας, θαρρείς με μιάς, η θέα
κι’άρπαξε το παλάτι μες στη θάλασσα.
Σιγή θανάτου….Τη ζωή μου χάλασα.
Τη μορφή σας θα κρατώ αγαπημένοι
στη κορνίζα σας που κείτεται πεσμένη
στο παλάτι βαθειά μέσα στη θάλασσα.
Θα ζητήσω απ’ τους θεούς που μάλωσα
σαν τα δελφίνια νάρχεστε με λικνισμό.
Αχ! και γω θλιμμένα εσάς να χαιρετώ
απ’ το παλάτι μου βαθιά στη θάλασσα.
(Υ.Γ: Πασιθέα: μία από τις τρεις Χάριτες. Ερωμένη του Ύπνου. )
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
To afierwmeno ayto poiima sto Pasithea einai ena mnimosyno gia ta xamena pallikaria mas, einai fovero/siglonistiko, vathistohasto kai sygkinitiko, mas arese poly.
Ο θείος μου, Γεωργιος Κυριακόπουλος, ήταν δεύτερος καπετάνιος του πλοίου...Ποτέ δεν θα μάθουμε τι ακριβώς συνέβη τότε και χάθηκαν τόσο , μα τόσο άδικα τόσα νέα παλικάρια........Το ποιήμα αυτό, είναι τόσο ωραίο και ας το αφιερώσουμε στη μνήμη αυτών των αδικοχαμένων παλικαριών, που δεν θα τα ξεχάσουμε όσα χρόνια και αν περάσουν....
Και εγω ειμαι η ανιψια του Λαζαρου Σαχινιδη του το αφιερωνο με ολη μου την αγαπη και θελω να του πω οτι μου λειπει παρα πολλη...θελω να ξυπνησω μια μερα και να εχει γυρισει...Σ αγαπω πολυ...Η ανηψια σου ....Αννα!!!
Είμαι εδώ με τον πατέρα μου Μιχαήλ Βλάχο που ήταν ανθυποπλοίαρχος και που είχε πάρει άδεια μια μέρα πριν το ναυάγιο και με αφορμή αυτο το blog,μου μέσο πως ακόμα θυμάται και τους προαναφερθέντες συγχωρεμένους και όλες τις ιστορίες που έχει να θυμάται απο τότε.
Δημοσίευση σχολίου